Apretura to końcowy etap obróbki tkanin. W procesie tym stosuje się szereg procesów fizyczno-mechanicznych oraz chemicznych mających na celu uszlachetnienie wyrobów włókienniczych.
Tkaniny po procesie bielenia, barwienia i drukowania, pomimo znacznego uszlachetnienia nie posiadają jeszcze pożądanego wyglądu pozwalającego na obrót handlowy. Zadaniem procesu apretury jest nadanie tkaninom ostatecznego wyglądu zewnętrznego oraz trwałej apretury, przez co tkaniny zyskują szereg pożądanych właściwości użytkowych.
Do najważniejszych właściwości użytkowych należą: niekurczliwość, niegniotliwość, wodoodporność oraz trwałość użytkowa samej tkaniny jak i barwienia na pranie, tarcie, działanie słońca, etc.
Wszystkie procesy ostatecznego wykończenia dzieli się na dwie zasadnicze grupy:
- Procesy fizyczno-mechaniczne
- Procesy chemiczne
Najważniejszymi maszynami oddziałów apreterskich i impregnacyjnych są:
- Napawarki
- Suszarki
- Dogrzewarki
- Gładziarki
Napawarki
Napawarka służy do nasycania tkanin roztworami apreterskimi, impregnatami i barwnikami. Składa się z 3 podstawowych elementów: korpusu nośnego, koryta oraz wałków dociskających. Tkanina prowadzona jest przez poszczególne wałki, po drodze przechodząc przez koryto zawierające roztwór.
Suszarki
Do suszenia tkanin apreturowanych lub impregnowanych stosuje się kilka typów suszarek, z których we apreturze tkanin lnianych najczęściej stosuje się suszarki bębnowe. W suszarkach bębnowych tkanina przechodzi pomiędzy miedzianymi lub stalowymi bębnami ogrzewanymi parą. Stosuje się suszarki bębnowe i pionowe, przy czym częściej pionowe z uwagi na oszczędność miejsca.
Dogrzewacze
Urządzenie do dogrzewania tkanin sposobem ciągłym. Są to urządzenia o konstrukcji horyzontalnej. Główną część stanowi komora dogrzewająca, przez którą tkanina prowadzona jest za pomocą szeregu wałków umieszczonych w jej górnej i dolnej części. Ogrzewanie odbywa się za pomocą wysokociśnieniowej pary lub elektrycznie. W najstarszych urządzeniach stosowano również ogrzewanie gazowe. Elementy grzejne rozmieszczone są w dolnej oraz bocznych częściach komory.
Gładziarki (Kalandry)
Gładziarki służą do rozpłaszczania nitek tkaniny, dzięki czemu zyskuje ona gładkość, połysk oraz lepszy chwyt. Gładziarki wykorzystywane są wyłącznie do tkanin z włókien celulozowych, tj. wełnianych, lnianych, jedwabnych i włókien mieszanych. W konstrukcji gładziarek najważniejszy element stanowią walce, których liczba waha się od 2 do 10 w zależności od rodzaju wykończenia, wymaganej grubości oraz rodzaju tkanin. Walce gładziarek wykonane są z żeliwa lanego, utwardzanego lub stali (walce twarde) oraz prasowanej bawełny lub papieru (walce elastyczne). Nacisk walców regulowany jest pneumatycznie lub hydraulicznie.
