Bielenie


Bielenie to proces polegający na rozłożeniu i usunięciu naturalnych zanieczyszczeń włókien poprzez odtłuszczanie i odbarwianie dla nadania im białości. Proces bielenia obejmuje następujące podstawowe operacje:

Opalanie

Mające na celu usunięcie z tkaniny wystających włosków dla nadania jej odpowiedniej gładkości. Opalanie przeprowadza się stosując opalarki gazowe lub elektryczne. Tkanina przesuwana jest z odpowiednią prędkością przez strefę wysokiej temperatury wytworzonej przez płomienie gazowe lub miedziane płyty grzejne.

Odklejanie (odszlichtowanie)

Mające na celu usunięcie z tkaniny krochmalu naniesionego przez osnowę podczas jej oklejania w oddziale przygotowawczym tkalni. Odklejanie polega na poddaniu substancji odklejających procesom fermentacji. W tym celu wilgotną tkaninę układa się w specjalnych zbiornikach i przetrzymuje odpowiednią ilość czasu (do kilkunastu godzin). W wyniku fermentacji substancje klejące są przekształcane w związki rozpuszczalne w wodzie. Dla przyspieszenia procesu dodaje się odpowiednie ilości kwasów, ługu lub odpowiednich fermentów, np. diastaforu.

Warzenie (gotowanie)

Ma na celu usunięcie z tkaniny wszystkich zanieczyszczeń, które rozpuszczają się w roztworach alkalicznych. W tym celu stosowane są kotły różnych systemów, w których gotuje się tkaniny w roztworach ługu.

Bielenie właściwe

Ma na celu usunięcie naturalnych barwników włókien przez utlenianie ich na związki bezbarwne. Proces bielenia polega na tym, że tkaniny nasyca się roztworem chlorku bielącego (CaCl2O), lub innych środków bielących w temperaturze 12÷18 oC. Tkanina pozostaje w zbiornikach 3-4 godzin.

Proces ten może być też mechaniczny, poprzez zastosowanie automatów bielących pracujących w sposób ciągły.

Schemat działania maszyny do bielenia chlorynowego MTR: A-tkanina, B-napawanie roztworem chlorynu i odżęcie, C-aktywowanie, D-komora reakcyjna, E-zasobniki

W stosowanym przez przemysł lniarski PRL francuskim systemie MTR tkanina lniana (A) prowadzona była przez napawarkę zawierającą kąpiel chlorynową (B), następnie tkanina nasączona nieaktywowanym roztworem chlorynu trafia do komory aktywującej (C) a stamtąd, przez komorę reakcyjną (D) nawija się na zasobnik (E).

Kwaszenie

W celu usunięcia resztek środków bielących i związków żelaza (w wodzie) stosuje się wykwaszanie tkaniny roztworami kwasu solnego lub kwasu siarkowego.