Len (bot. Linum usitatissimum L.) jest rośliną łykową pochodzącą z południowo wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Znano go w Egipcie, Mezopotamii i Erturii, uprawiany był przez starożytnych Greków i Rzymian, potem Celtów i Gallów oraz ludy słowiańskie. Na terenie dzisiejszej Polski nastraszy zabytki świadczące o umiejętności uprawy i obróbki lnu datowane są na lata 2500-1800 p.n.e., są to odciski fragmentów tkanin o prostym splocie na fragmentach ceramiki użytkowej. Len wykorzystywany jest do produkcji tkanin bieliźnianych, dekoracyjnych, odzieżowych, technicznych i opatrunkowych, wykorzystywany jest również do produkcji pakuł i nici.
Przerabianie lnu jest procesem złożonym, w ramach którego wykonuje się szereg operacji opartych na metodach chemicznych i mechanicznych:
Źródła:
1. Schams J., Handbuch der Weberei (Atlas), Lepizig 1914
2. Anycz S., Wykańczanie tkanin. Podręcznik dla szkół tkackich, Lwów 1908
3. Słuchocki Cz., Podręcznik uprawy i przeróbki lnu, Warszawa 1937
4. Panek W., Turek K., Technologia tkactwa dla ZSZ, Warszawa 1979
5. Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006,
6. Mała Encyklopedia Techniki, Warszawa 1969
7. Poradnik Włókiennika, Warszawa 1962